Świat bez życia jest niczym, a odżywia się wszystko, co żyje
Anthelme Brillat-Savarin
Okrasa
Okrasa to konserwowana solą gęsina. Przechowywano ją w kamiennych garnkach i dodawano w miarę potrzeby do zup i sosów.
Do przygotowania prawdziwej okrasy potrzebny był albrat - drewniany klocek z wydrążeniem pośrodku oraz tasak masarski. W wydrążenie upychano gęsie piersi, często wraz z kością, i siekano je tasakiem do uzyskania niewielkich kawałków. Tak przygotowaną gęsinę, często z zawartością wiórów, które pozostały po siekaniu. Następnie całość solono, nieraz doprawiano majerankiem lub cząbrem, i przekładano do kruży (kamiennego garnka), gdzie okrasę przechowywano. Gęsina była na Kociewiu stosunkowo popularna. Gęsi smalec chętnie jedzono, ale używano go też jako lekarstwo m.in. na rany, pęknięcia ust, opryszczkę a nawet nadmierną potliwość stóp.
